Wolą tego managera, który trzyma mnie blisko rodziców, a szczególnie (dziś znienawidzonej) matki jest utrzymanie mojego życia. W stabilnym trwaniu. Dziecko uwierzyło kiedyś, że mamuni wie najlepiej, ze mamunia rządzi życiem, że jest nieodłączna jego częścią. Życie musi się toczyć w jej obecności, udziale. Że nie ma mojego życia bez niej.
Do tego wpojone poczucie odpowiedzialności nie za swoje życie, ale za życie i dobrostan mamuni (biednej, schorowanej, wymagającej wyjątkowego traktowania). Dziecko się „zachowuje” w sposób jaki je nauczono jako godny, właściwy. Mamunia ma swoja troskę, opiekę, zajęcie się jej obowiązkami a dziecko sprostało temu – zgodnie z jej naukami, przykazaniami, wartościami. Rodzice są najważniejsi. Ja jestem nic niewarta.
Moje życie…
Co robiłabym, gdyby jej nie było w moim życiu? Jak wyglądałoby moje życie, jakie zajęcia wykonywałabym, czym byłabym zajęta? Czy żyję swoim zżyciem, w swoim życiu/
Mamunia zawsze pogardzała mną i moimi wyborami, jakość mojego życia wręcz ja niepokoiła – gdyby było udane, mogłoby zabraknąć w nim miejsca dla niej.
Teraz, kiedy mogłoby się coś zmienić, czyli chciałabyś zrealizować siebie – aktywność więzów, związania z mamunia i tatuniem jeszcze się zwiększyły. A jeśli się nie uda? Przecież czujesz jej siłę, ważność, nadludzką moc w trzymaniu siebie przy sobie. Bo czy inaczej wyglądało życie w domu i długo, długo potem? Czy nie mówiłaś o tym, że gdybyś umarła, to wówczas wszystkie problemy rozwiązałyby się? Byłyby dwa mieszkania do wynajęcia, twoje pieniądze i chociaż Madzia miałaby spokój od nich.
Jestem i trzymam Ciebie przy niej, bo czy ty widzisz swoje życie bez nich, bez tego zobowiązania, płacenia za nich rachunków, uczestniczenia w ich sprawach i życiu? Co wówczas będzie treścią Twojego dnia? Jesteś w porządku: zajmujesz się rodzicami, cierpisz, jesteś zmęczona, zatroskana. Czyli wszystko zgodnie z programem.
Ja pogram trzymający ciebie przy nich, a szczególnie przy mamuni prowadzę ciebie przez życie jakie znasz. W tym życiu oni, inni odgrywają ważniejszą rolę, a twoje życie jest mniej warte. Trzymam ciebie przy życiu. Twój ból teraz mnie niepokoi.
Taki instruktarz, nie pamiętam czyj…
- Poświęcenie się temu, że będę działać aktywnie na rzecz zmiany. Wezmę odpowiedzialność za moje życie i za moją zmianę.
- Określenie dokładnie czego chcę. Uszczegółowienie wizji swojego życia. Określenie, po czym poznam, że dotarłam do tego, czego chciałam. Jak to będzie, kiedy będzie już ta wizja. Jak będę mierzyć rezultaty po drodze.
- Codzienne działania w kierunku tej wizji, celu, który obrałam.
Zaczepiam jeden koniec gumowej liny na swojej olbrzymiej wizji a drugi w miejscu, w którym teraz jestem. Jest napięcie, tym większe im większa jest wizja przyszłości. I to napięcie spowoduje, że będę mieć większą chęć i zapał do działania.